Како глобалните корпорации ги финансираат израелските нелегални населби на палестинска земја

Обединетите нации ја проширија својата база на податоци за компании поврзани со израелскиот нелегален потфат за населување, наведувајќи 158 фирми што работат на окупираниот Западен Брег и Источен Ерусалим.

Повеќето се израелски компании, но ажурирањето вклучува и големи европски и американски корпорации кои тврдат дека ги почитуваат човековите права дома, но профитираат од кршења во странство.

Најновото ажурирање од минатата недела додаде 68 компании од 11 земји и отстрани седум. Меѓу оние што останаа на листата се големите платформи за патување, вклучувајќи ги американските Eкспедиа, Букинг, Холдингс и Аирбнб.

Базата на податоци, исто така, истакнува како глобалните фирми ги снабдуваат суровините, машините и технологијата што помагаат во проширувањето на нелегалните населби.

Според Ајед Гафри, палестински активист со седиште во Северен Рамалах, она што се случува сега е странско-израелско партнерство во колонизацијата на палестинската земја.

„Овие компании го делат конфискуваното земјиште на помали парцели за да го продадат на доселениците и да промовираат комерцијални проекти за домување во странство. Тие работат со тешка механизација како што се булдожери и машини за пресекување земја, поддржани од големи меѓународни партнери како што е брендот за тешка механизација KAT (CAT)“, изјави Гафри за TРT Ворлд.

„Инвеститорите сега можат да се регистрираат преку интернет и да резервираат домови во нелегални населби низ окупираниот Западен Брег, што е модерно повторување на Накба од 1948 година, кога Евреите беа регрутирани од странство за да се населат во Палестина.“

Меѓу другите фирми на листата е и британскиот производител на тешка механизација JЦБ (JCB). Неговите булдожери станаа дел од уривањето на палестинските домови и обработливо земјиште, ослободувајќи простор за проширување на нелегалните населби. Групите за човекови права ја документираа опремата на JCБ на местата за уривање низ окупираниот Западен Брег.

Од друг агол на Европа, шпанската ЦАФ (CAF) и португалската Стеконфер (Steconfer) продолжуваат да работат на лесната железница во Ерусалим, трамвај што го поврзува Западен Ерусалим со нелегалните населби изградени на анектирано земјиште.

Проектот е широко осуден поради зацврстување на израелската контрола врз окупираниот Источен Ерусалим и нормализирање на интеграцијата на нелегалните населби во урбаното ткиво на Израел.

Во меѓувреме, Моторола Солушнс (Motorola Solutions), со седиште во Соединетите Американски Држави, ја обезбедува дигиталната инфраструктура за окупацијата.

Нејзините напредни системи за надзор ги чуваат периметрите на нелегалните населби, ги следат движењата и го поддржуваат режимот на контролни пунктови што го фрагментира палестинскиот живот. На овој начин, технологијата дизајнирана за „безбедност“ профитира од контролниот апарат на Израел.

Целокупната стратегија за населување е создавана со децении. Областите некогаш прогласени за „воени зони“ сега се пренаменети за нелегални населби, додека Палестинците се ограничени на сè помали енклави без можност за урбан раст.

Ова е тактика долга со децении што ги притиска Палестинците да заминат, маскирана како доброволна миграција, според Басам Бахар, палестински адвокат и активист од Абу Дис, окупиран Источен Ерусалим.

„Странските компании и земји го овозможуваат ова. Нивниот цемент, машини и инвестиции го забрзуваат растот на населбите. Без нивна поддршка, Израел не можеше да се прошири со таква невидена брзина“, вели Бахар за ТРТ Ворлд.

Човечката цена на соучеството

Од 1948 година, воспоставувањето и проширувањето на нелегалните населби е во сржта на израелскиот проект за заземање на палестинска земја. Она што започна со Накба кога повеќе од 750.000 Палестинци беа протерани и стотици градови и села беа уништени, продолжи и во годините потоа, додека ционистичките лидери отворено ја следеа стратегијата за заземање хектар по хектар.

Окупацијата на Западниот Брег, Источен Ерусалим и Газа во 1967 година означи пресвртница, ослободувајќи бранови на изградба на населби низ новозаземените територии.

И покрај тоа што беше прогласена за нелегална според меѓународното право, последователните израелски влади отворено најавуваа нови блокови на нелегални населби и стимулации за доселениците, додека затвораа очи пред насилството на доселениците врз Палестинците.

Моделот остана константен со конфискација на земјиште, изградба и демографски инженеринг за да се зацврсти израелската контрола. Секое проширување беше дочекано со меѓународна осуда, но без одговорност, оставајќи ги корпорациите и странските влади да профитираат од, или директно да го олеснат, одземањето на имотот од Палестинците.

Во април, во најголемото такво раселување од 1967 година, Израел протера речиси 40.000 Палестинци од нивните домови во окупираниот Западен Брег.

Голем дел од ова раселување е поврзано со проширувањето на нелегалните населби, процес кој често го олеснуваат приватни компании. Во регионот Рамалах, се издвојуваат две такви фирми: Елијаким Бен Ари, некогаш под меѓународни санкции, но обновена по изборот на Трамп, и Шохам, која снабдува каравани за доселениците.

И двете се активни во источен Рамалах во областите Синџил, Карјут и Турмусаја и се поврзани со индустриски потфати во близина на Шило.

Од својот дом во Синџил, Гафри внимателно ги следи овие активности на нелегално населување и растечкиот притисок што го вршат врз околните заедници.

Честопати започнува со тоа што сточарите поставуваат кампови со добиток, подоцна се префрлаат на земјоделски активности како што се садење и земјоделство, и на крајот се развиваат во станбени објекти со приколки. Во некои случаи, овие места понатаму прераснуваат во индустриски области, како што се гледа во близина на Шило, каде што е запленето земјоделско земјиште за да се изгради фабрика.

„Вака се развива нелегалната експанзија на населбите, постепено и систематски. Секогаш започнува со доселеници кои кампуваат во мали групи, снабдени и финансирани од окупаторските власти, населувајќи се во одредена област со мало стадо.“

„Откако ќе ја добијат контролата врз локацијата и ќе ја направат недостапна за Палестинците, таа официјално се трансформира во земјоделска, станбена или индустриска населба во зависност од нејзината стратешка локација“, објаснува Гафри.

„Окупациските сили ги спречуваат Палестинците да стигнат до своите земји под изговор на „затворени воени зони“, додека нелегалните доселеници продолжуваат да се шират и анексираат“, додава тој.

Според Бахар, во окупираниот Источен Ерусалим, села како Абу Дис и ал-Еизарија сега се опкружени со ѕидови и контролни пунктови, без простор за природен раст. Она што некогаш беа живи градови сега се повеќе како „затвори на отворено“.

„Она што изгледа како една населба е всушност група меѓусебно поврзани. Стратегијата е да се изгради појас околу Источен Ерусалим, отсекувајќи го од Западниот Брег и заклучувајќи ги палестинските села во изолирани кантони“, вели Бахар.

„Индустриските зони се градат на нашето конфискувано земјиште. Палестинците ги губат своите фарми и добиток, и на крајот, ние сме принудени да станеме евтина работна сила во самите тие населби што нè лишија од сопственост“, додава тој.

Без странски добавувачи и финансиери, способноста на Израел да ги шири нелегалните населби би била многу поограничена.

„Само во последната фаза, Израел заплени три пати повеќе земја за само две години отколку што заплени во претходните 72 години заедно. Ова беше овозможено преку вклучување на странски компании, меѓународно правно покритие и огромна финансиска поддршка“, вели Гафри.

„Она што ги држи Палестинците вкоренети во својата земја е нивната вера, убедување и длабоко чувство на припадност. Официјалните институции се немоќни, светот рамнодушен, но Палестинците остануваат непоколебливи, знаејќи дека оваа земја е право што мора да го бранат до последен здив“, додава тој.

За Палестинците, секој нов договор потпишан со странска корпорација значи поголема загуба на земјиште, поголема раселување и подлабоко вкоренување на геноциден систем.

Извор: ТРТ Ворлд