Muslimanski sveti mjesec ramazan za Palestince u Gazi u 2024. je gorak i težak usred izraelskih kontinuiranih bombardovanja i potpunih blokada koje su izazvale nezapamćenu humanitarnu krizu i akutnu nestašicu hrane u opkoljenoj enklavi.
Međutim, dok svjedočimo patnjama Palestinaca tokom ovog ramazana, ovo nije prvi put da je muslimanski sveti mjesec zasjenjen izraelskim napadima.
Tu situaciju najbolje opisuju oni koji je žive, pa je tako Issam A. Adwan, freelance novinar iz Gaze, 2023. godine tokom ramazana za Middle East Eye napisao: „Svake godine Palestinci se pripremaju za ono što je postala omiljena praznična tradicija Izraela - potencijalni novi krug napada na Gazu nakon talasa nasilja doseljenika i vojnih racija na Zapadnoj obali i Istočnom Jerusalemu.”
“Tematski, ramazanski napadi na Gazu uglavnom slijede isti obrazac: izraelska vlada ograničava pristup muslimanskim vjernicima svetim mjestima u Jerusalemu ili izdaje obavještenja o deložaciji kako bi nasilno protjerali Palestince iz njihovih domova, kao što to čine u Sheikh Jarrahu i mnogim drugim selima.
Palestinske grupe otpora u Gazi zatim odgovaraju na ove provokacije protestima na istočnim granicama, upotrebom zapaljivih balona ili ispaljivanjem raketa kućne izrade – radnjama koje su popraćene izraelskim brutalnim bombardovanjem gusto naseljenih područja”, napisao je Adwan za MEE.
Prateći Adwanove društvene mreže ovaj novinar iz Gaze još uvijek je živ, a ramazan 2024. je dočekao pod velikom strepnjom pišući prethodni tekst – punom izraelskom opsadom njegove domovine, koja traje već gotovo pola godine.
No, njegovo ranije pisanje pokazalo nam je obrazac (izraelska provokacija Palestinaca – protest Palestinaca – brutalni odgovor Izraela), koji već godinama izraelskim doseljenicima služi kao izgovor za uzurpaciju i napade na muslimane, popraćene smrću, nesrećom i tugom tokom mjeseca koji bi trebao biti najmirniji i najradosniji za njih.
Jedan od zabilježenih napada izraelskih doseljenika je racija Al-Qibli molitvene sale u kompleksu džamije Al-Aqsa dvije noći za redom, 5. i 6. aprila, kada je uhapšeno 350 Palestinaca.
Nasilni izraelski napadi na palestinske vjernike tokom mjeseca ramazana postali su uobičajena pojava, prateći trend koji se ponavlja iz godine u godinu.
U 2022. godini, više od 170 Palestinaca je ranjeno, a više od 300 je uhapšeno tokom izraelskih racija na kompleks džamije tokom svetog mjeseca.
U maju 2021. godine, stotine Palestinaca su povrijeđene nakon što su izraelske snage upale u kompleks i napale vjernike tokom ramazana suzavcem, čeličnim mecima presvučenim gumom i šok granatama.
Napadi, kao i izraelski upadi u okupirani istočnojerusalimski kvart Sheikh Jarrah, izazvali su veliki izraelski napad na opkoljeni Pojas Gaze.
Tada je najmanje 256 Palestinaca ubijeno u Gazi, uključujući 66 djece, dok je 13 ljudi ubijeno u Izraelu.
Više od 2.000 osoba je povrijeđeno u periodu od 10. do 21. maja 2021. godine. Isti napadi ponavljali su se i ranijih godina.
Prateći val nasilja na okupiranoj Zapadnoj obali od 3. do 5. maja 2019. godine, uslijedio je napad na Gazu kada je ubijeno 25, a povrijeđeno najmanje 154 Palestinaca.
Slično tome, 2018. godine, u periodu od 16. maja do 14. juna, 26 Palestinaca je ubijeno u izraelskim napadima tokom mjeseca ramazana, dok je više od 2.000 osoba povrijeđeno.
U drugom obliku okupacije, Izrael je 2016. godine tokom ramazana prekinuo dotok vode na velikom području Zapadne obale, dok su istovremeno temperature rasle i do 35 stepeni Celzijusa.
Više od 200.000 Palestinaca prijavilo je nestašicu vode i odsječen pristup čistoj i sigurnoj vodi za piće.
Ayman Rabi, izvršni direktor Palestinske hidrološke grupe, rekao je za Al Jazeeru da u nekim područjima ljudi nisu dobili vodu više od 40 dana.
Stotine porodica još uvijek žale zbog voljenih osoba ubijenih u ramazanu 2014. tokom izraelskog 51-dnevnog bombardiranja Gaze, koje je odnijelo 2.251 život Palestinaca, od kojih su gotovo polovina bili žene i djeca.
Tako je iz godine u godinu, iako je duh Palestinaca u otporu okupatoru nepokolebljiv, ramazan u Gazi i ostalim okupiranim područjima Palestine postao vrijeme žalosti, a ne slavlja.
