„Змијата што нуди да ви пее само мери од колку блиску може да удри.“

Ова е стара африканска поговорка што предупредува на лековерност - бидејќи кога еден народ е премногу желен да верува во секоја странска приказна, ризикува да го изгуби и чувството за проценка и својот суверенитет.

За жал, ова е патот по кој се чини дека Нигерија оди по најновата изјава на американскиот претседател Доналд Трамп, со која ја преименува Нигерија во земја од особена важност и тврди, без ниту трага од веродостојни докази, дека христијаните во Нигерија се жртви на геноцидна кампања.

Неоснованите обвинувања на Трамп, изразени во емотивна реторика и поткрепени со закани за интервенција, можат да го разгорат веќе кревкото национално ткиво.

Трамп предупреди дека ако нигериската влада „продолжи да дозволува убивање на христијани, САД веднаш ќе ја запрат сета помош и поддршка за Нигерија и може многу лесно да влезат во таа сега посрамотена земја, со огнено оружје, за целосно да ги збришат исламските терористи кои ги извршуваат овие ужасни злосторства“.

Неговите зборови се закануваат да ја продлабочат недовербата меѓу заедниците, кои со години се бореа да заздрават од етно-религиозни рани.

Од Ирак до Либија, од Авганистан до Сомалија, американските инвазии ги оставија нациите во урнатини - дестабилизирани, фрагментирани и во полоша состојба од порано.

Секоја од нив беше оправдана во име на демократијата, слободата или хуманитарната грижа. Сепак, кога прашината се слегна, таканареченото ослободување само роди хаос, смрт и децении нестабилност.

Да се ​​замисли дека Нигерија може да се справи поинаку под таква „грижа“ е да се игнорираат гласните одгласи на историјата.

Искривување на фактите за да се оправдуваат

Наративот на Трамп за „геноцид врз христијаните“ во Нигерија е грубо искривување на реалноста.

Фактите на терен откриваат дека насилството во Нигерија - без разлика дали од Боко Харам, бандитизам, конфликти меѓу сточари и земјоделци или меѓукомунални судири - одзеде многу муслимански животи, честопати во поголем број од христијаните.

Цели муслимански заедници на североисток беа десеткувани.

Џамиите беа уништени. Муслиманските ученици беа убиени. Земјоделците во претежно муслиманските области не можеа да пристапат до своите земјишта со години.

Нигериската војска постави безброј контролни пунктови, а цели градови беа испразнети. Сепак, никој - а најмалку некоја од големите западни сили - никогаш не го нарече тоа геноцид врз муслиманите.

Обидот да се претстави сложената безбедносна криза во Нигерија како еднострано религиозно истребување не е ништо друго освен селективна перцепција и медиумска манипулација.

Уште полошо, тоа ризикува да ги сврти Нигеријците едни против други, спротивставувајќи ја верата против верата, граѓаните против граѓаните, во време кога единството и разбирањето се најпотребни.

Лицемерието е уште поочигледно кога се гледа надвор од границите на Нигерија.

Според палестинското Министерство за здравство во Газа, со население од само околу 2,2 милиони, до 3 ноември 2025 година, над 68.858 луѓе се убиени, а повеќе од 170.664 се повредени во израелските напади во Газа.

Сепак, Трамп не ја прогласи Газа за „земја од особена важност“.

Тој не повика на интервенција таму. Зошто? Бидејќи жртвите се претежно муслимански. Двојниот стандард е очигледен, а моралната недоследност е оглушувачка.

За волја на вистината, самата Америка долго време водеше континуирана кампања против претежно муслиманските нации под разни маски - борба против тероризмот, мировни операции, хуманитарното спасување.

Нигерија не смее да стане следната цел на тој прирачник.

Не можеме да си дозволиме уште еден наратив на суперсила да дефинира кои сме, што значат нашите конфликти или како треба да се управува со нас.

Нигерија е суверена држава. Нејзината влада постојано и категорично негираше какво било тврдење за геноцид врз христијаните.

Ниеден странски лидер, без разлика колку е моќен или гласен, нема право според меѓународното право да започне воени операции во рамките на нашите територијални граници.

Да се ​​направи тоа би бил чин на агресија, јасно и едноставно.

Во овие времиња, Нигеријците мора да размислуваат критички, а не емоционално. Вистинската опасност не е само реториката на Трамп - туку нашата сопствена подготвеност да веруваме во неа.

Зашто, како што велат мудрите, „Кога некој странец ќе ви каже дека супата на вашата мајка е повкусна од вашата, тој само посегнува по вашата лажица“.

Абу Билал Абдулразак бн Бело бн Оаре

Абу Билал Абдулразак бн Бело бн Оаре е нигериски писател и коментатор за политика, религија и современи прашања

Извор: ТРТ Ворлд

Напомена: Ставовите изразени во овој напис му припаѓаат на авторот и не ја одразуваат нужно уредувачката политика на ТРТ Балкан