Додека насилството продолжува во Газа и покрај прекинот на огнот постигнат со посредство на САД, окупираниот Западен Брег се менува преку низа мали, во голема мера необјавени акции кои колективно ја прецртуваат картата, предупредија палестинските водачи на заедницата и групите за човекови права.

На виртуелна прес-конференција, активистите и лидерите на граѓанските групи ги нагласија пошироките влијанија од тековното насилство, раселувањето и правната неказнивост, прикажувајќи ги како различни аспекти на истата политика насочена кон фрагментирање, исцрпување и на крајот отстранување на Палестинците од нивната земја.

„Додека глобалното внимание е разбирливо фокусирано на Газа, додека геноцидот продолжува, (окупираниот) Западен Брег, вклучувајќи го и Источен Ерусалим, трпи немилосрдно насилство и страдање со премалку видливост или внимание од луѓето ширум светот, вклучувајќи ги и медиумите“, рече актерката и активистка Сузан Сарандон, членка на Артисти за прекин на огнот (Artists4Ceasefire).

„Иако претседателот Трамп јавно изјави дека анексијата на Западниот Брег нема да се случи, реалноста на терен покажува дека анексијата напредува во пракса секој ден“, рече Сарандон.

Обемната документација и теренските извештаи од окупираниот Западен Брег, прегледани од ТРТ Ворлд, откриваат нови населби, паралелни патни системи, воени контролни пунктови и палестински заедници кои се сѐ повеќе ограничени на изолирани џебови.

Говорниците на прес-конференцијата рекоа дека и покрај видео доказите и сведоштвата на очевидци, гонењата речиси и да не постојат. И дека доселениците дејствуваат со речиси целосна неказнивост, и токму овој недостаток на одговорност ги принудува Палестинците да ги напуштат своите домови.

Требаше да документирам

Од селата во Масафер Јата, група од 19 палестински населби во јужниот окупиран Западен Брег, па до центарот на окупираниот Источен Ерусалим, заедниците се соочуваат со зголемено присилно раселување, според извештаите.

За Мохамед Хуреини (20), младински активист и бранител на човекови права од Ат-Тувани во Хебронските ридови (исто така познати како планина Хеброн) во јужниот окупиран Западен Брег, ова го обликувало целиот негов живот.

Тој документира насилство од страна на доселениците насочено кон руралните палестински заедници во Областа Ц уште од тинејџерските години.

„Имав 14 години кога решив да носам камера. Ги видов рушењата, доселениците, булдожерите што се тркалаат кон домовите на моите соседи. Сфатив дека треба да документирам што се случува во Масафер Јата и да му покажам на светот што проживува нашата заедница“, рече Хуреини на прес-конференцијата.

Неговото село беше во фокусот на документарецот „Нема друга земја“, добитник на Оскар.

„Горд сум што сум еден од соработниците на „Нема друга земја“, додаде тој, опишувајќи го филмот како нефилтриран запис за секојдневниот живот во неговото село.

„Деведесет и шест минути малтретирање, етничко чистење и апартхејд низ кои живееме секој ден.“

Хуреини рече дека глобалниот успех на филмот дојде со лична цена.

„По освојувањето на Оскарот, мојот братучед Базел Адра и Хамдан Балал, режисерите, беа цел на напади. Тука, под оваа брутална окупација, тоа што си Палестинец се третира како злосторство. Без разлика кој си или што си направил.“

Тој опиша како гледал како неговото село се намалува година по година, со обработливо земјиште отсечено од нови патишта и доселеници кои патролираат по ридовите околу нив.

Адвокатката за човекови права Алегра Пачеко, која исто така учествувала на прес-конференцијата, го опиша животот под окупација на окупираниот Западен Брег како обележан со постојана несигурност и недостаток на предвидливост.

„Кога сте контролирани од странска војска, немате контрола врз ништо во вашиот живот. Нема безбедност. Не знаете што ќе се случи кога ќе заспиете навечер. Вашата куќа може да биде нападната од израелската војска. Вашите најблиски може да бидат одведени. Секоја ноќ, секој ден тоа се случува, и повторно, нема крај на повидок.“

„Кога доселеник ќе изврши напад врз палестински дом, ако Палестинецот го истисне доселеникот од својот дом, Палестинецот може да биде уапсен за напад врз доселеникот, може да биде застрелан и убиен, а сите тие случаи се случиле“, рече Пачеко.

Таа, исто така, истакна дека на Палестинската самоуправа ѝ е забрането да влезе во 60 проценти од Западниот Брег.

Анексијата значи трајно

За Бушра Халиди, раководителка на политиката на Оксфам за окупираните палестински територии, прашањето е длабоко лично.

Живеејќи на окупираниот Западен Брег додека нејзиното семејство останува во Газа и не може да ги посети, таа ја опишува фрагментацијата наметната на Палестинците како „систем што одлучува кој може да се пресели, кој може да остане и кој полека се истиснува“.

Халиди рече дека оваа фрагментација влијае дури и најмалите области од секојдневниот живот.

„Тоа ја обликува вашата способност да ги посетувате вашите родители, да го водите вашето дете на училиште, да возите до работа, па дури и да седите безбедно во вашата дневна соба.“

„Кога зборувам за воена окупација, колективно казнување или политики што претставуваат присилно преместување, не зборувам само со правни термини. Зборувам како некој што ги доживува. Моето семејство, моите соседи и моите пријатели ги доживуваат.“

Заедниците исчезнуваат од мапата, рече таа, додека доселениците уживаат целосна заштита од војската.

„Сите Палестинци на Западниот Брег живеат со страв дека нова воена наредба или кодекс за доселеници би можеле да ги направат нашите заедници да исчезнат, исто како што се случи со десетици палестински заедници, како што слушнавме денес, кои веќе не постојат ниту на мапата.“

Меѓународниот суд на правдата постојано пресудува дека продолжената окупација и анексионистичките политики на Израел се незаконски.

„Ако државите ги прифатат заклучоците на МСП, нивните политики мора да ги одразуваат. Не можете да ја осудите анексијата во Хаг, а потоа да се вклучите во вообичаеното работење на терен“, рече Халиди.

Палестинската мапа, која во 1948 година вклучуваше многу поголем дел од територијата, се прецртува на начин што ја прави рамката со две држави сè понефункционална, додаде таа.

Палестинците се туркаат во помали, неповрзани зони кои не можат да одржат долгорочен живот.

За Халиди, одговорноста е граница на поделба помеѓу иднината во која Палестинците преживуваат и онаа во која полека исчезнуваат.

„Законот е апсолутно јасен. Човечкото влијание е апсолутно катастрофално. И го кажувам ова како Палестинка која живее со овие политики секој ден. Не можеме да преживееме уште една деценија изјави без акција.“

„Ако државите продолжат да го третираат ова како проблем што треба да се реши, палестинската држава нема да пропадне. Едноставно ќе исчезне.“

Извор: ТРТ Ворлд